به نام خدا
همه وقتی بچه بودیم حتی راه نرفته بودیم
ایستادن بلد شدیم چون یا علی رو گفته بودیم
حیدر مولا مدد حیدر مولا مدد حیدر مولا مدد حیدر مولا
همیشه تو خونه ی ما هرکی می خواد پاشه از جاش
یاعلی مدد رو می گفت تا که آسون بشه کاراش
حیدر مولا مدد حیدر مولا مدد حیدر مولا مدد حیدر مولا
خدایا سپاس گذاریم آقایی چون علی داریم
ما همه شیعه ی اوییم در دو عالم غم نداریم
حیدر مولا مدد حیدر مولا مدد حیدر مولا مدد حیدر مولا
کانال ما در ایتا
دخترونه
ایوان خسرو یا طاق کسری یا ایوان مدائن
برجسته‌ترین یادگار شاهنشاهی ساسانی، در تیسفون واقع در کشور عراق کنونی است.ایوان طاق کسری به عرض ۲۵متر پس از پل گاومیشان در ایران، عریض‌ترین طاق معماری باستان است. این ایوان بلندی تقریبی ۳۰ متر و پهنایی نزدیک به ۴۳ متر دارد. ارتفاع نمای عمارت زمانی به ۷ متر بلندتر از ارتفاع طاق می‌رسید.
کاخ تیسفون و به خصوص ایوان باشکوه آن در زمان ساسانیان محل برگزاری دیدارهای مهم، بارعام و همچنین محل برگزاری جشن‌های سنتی مانند نوروز در حضور شاهنشاه ساسانی بوده‌است.
در زمان حمله اعراب به ایران، این کاخ، در سدهٔ هفتم میلادی غارت شد. سپس مدتی از آن به عنوان مسجد استفاده شد و پس از آن کم‌کم متروکه شد. اما همیشه زیبایی و عظمت این کاخ مورد توجه و حیرت شاعران، جهانگردان و تاریخ‌نگاران بوده‌است.
مشهور است که فرش معروف بهار خسرو در این ایوان پهن شده بود که در زمان هجوم اعراب تکه‌تکه شد.
مطالعات متعددی بر روی این بنای تاریخی انجام شده، که شامل عکس‌های بسیار نفیس قبل از اینکه یک سوم بنا در سیل ۱۸۸۸ میلادی تخریب شود گرفته شده و در سفرنامه ژان دیولافوا به چاپ رسیده‌است.
طاق یک واژه فارسی است که آن را نیز ایوان می‌گویند و همان معنی را دارد. کسری کلمه‌ای عربی است که عرب‌ها پادشاهان ساسانی را به آن لقب می‌خوانده‌اند و آن کلمه معرب اسم خسرو اول و خسرو دوم است که به آهنگ و لهجهٔ عربی درآمده. داستان کوشش المنصور خلیفه عباسی در تخریب کاخ ساسانیان معروف است که او نخست شروع به تخریب کرد و چون دید که آن عمل خرج گزاف دارد و کاری دشوار است، از ادامه کار منصرف شد.
در کتاب خصائص الکبری نوشتهٔ جلال‌الدین سیوطی آمده‌است که این بنا هم‌زمان با تولد محمد پیامبر اسلام ترک برداشته‌است
جنگ علی (علیه السلام) با اجنه
از معجزات آن حضرت، داستانی است که اخبار بسیاری از آن رسیده که حتی علمای سن نیز آن را در کتاب های خود آورده اند.
ابن عباس روایت کرده که وقتی حضرت محمد (صلی الله علیه واله) برای جنگ با قبیله ی بنی المصطلق بیرون رفت و قدری از راه را پیمود، وقتی شب فرا رسید، در جایی که نزدیک دره ای پر فراز و نشیب بود، فرود آمدند. چونزمانی که آخر شب شد، جبرئیل بر آن حضرت نازل گشته و خبر داد که گروهی از کفار جنیان در این بیابان کمین کرده و اندیشه ی بدی نسبت به آن حضرت و یارانش دارند.
پس رسول خدا (صلی الله عللیه و اله) امیرالمؤمنین (علیه السلام) را فراخواند و فرمود: به این دره برو و گروهی از جنیان که از دشمنان خدا هستند سر راه تو ظاهر می شوند و قصد آزار به ما را دارند، پس بوسیله آن نیرویی که خداوند به تو عطا کرده است و به کمک نام های ویژه ی خداوند که فقط تو آن نام ها را می دانی آنان را دور نما..پیامبر 100نفر از مؤمنین را به همراه علی (علیه السلام) فرستاد و به آنان فرمود: همراه علی باشید و دستورات او را پیروی کنید، سپس امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به سوی آن دره رهسپار شد.
همین که به کنار آن دره رسید به آن 100نفری که همراهش بودند دستور داد همان جا بایستند و هیچ کاری نکنند تا وقتی که دستور بدهد. سپس قدم برداشت و پیش روی آن گروه حرکت کرد.
لحظه ای در کناری ایستاد و از شرّ دشمنان جن به خدا پناه برد. نام خدای عزوجل را بر زبان جاری کرد و به گروه صد نفری اشاره فرمود که نزدیک او روند، آنان نزدیک شدند. فاصله میان او و ایشان به اندازه پرتاب یک تیر بود، زمانی که به سمت پایین دره حرکت کردند باد تندی شروع به وزیدن کرد، تا حدی که نزدیک بود به واسطه ی تندی وزش باد، آن گروه به زمین بخورند. پاهای آنان از ترس اجنه و آنچه می دیدند به لرزه افتاده بود.
پس امیرالمؤمنین (علیه السلام) فریاد زد: من علی بن ابیطالب فرزند عبدالمطلب و جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و اله) و پسر عموی او هستم، پابرجا باشید! در آن هنگام اشخاصی را به شکل و قیافه مردمان هند و سودان می دیدند که شعله هایی از آتش در دست های خود دارند و در گوشه و کنار آن دره پنهان شده اند، پس امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به تنهایی به میان دره رفت و در همان حال قرآن تلاوت می کرد و شمشیر خود را به راست و چپ حرکت می داد و آن افراد شعله به دست با حرکت شمشیر حضرت علی ہه هلاکت می رسیدند و مانند دود سیاهی از بین می رفتند. امیرالمؤمنین (علیه السلام) پس از پیروزی بر آنان تکبیر گفته و از همانجا که پایین رفته بود بالا آمد و در کنار آن صد نفر ایستاد.
به خاطر هلاکت آن جنیان هوا پر از دود شده بود، پس از چند لحظه هوا صاف گردید و آن گروه از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و اله) که همراهش رفته بودند، عرض کردند: یا اباالحسن! چه دیدی؟ ما که نزدیک بود از ترس هلاک شویم و ترس ما برای تو بیش از ترسی بود که برای خود داشتیم؟
حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: همین که اجنه در پیش روی من ظاهر شدند اسماء خاص الهی را با صدای بلند در میان ایشان خواندم، در آن هنگام دیدم از ترس خود را کوچک کردند و در صدد فرار و گریز برآمدند. زمانی که در میان آنان بودم کمترین ترسی نداشتم و اگر به همان شکلی که در آغاز بودند می ماندند تا آخرین نفرشان را از پای درمی آوردم و همانا خداوند نقشه ی شوم آن ها را خنثی کرد و مسلمانان را از شرّ آنان در امان نگه داشت و باقی مانده ی جن ها قبل از ما خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و اله) رفتندو مسلمان شدند.
صدا آری صدا جان جهان را زیرو رو می کرد
پیمبر در همه عمر آن صدا را جستجو می کرد
نفس های خودش بود آن صدای با طمأنینه
صدایی که شب معراج با او گفتگو می کرد
نمی دانم چرا اما پیمبر بعد معراجش
عبای مرتضی را بیشتر از پیش بو می کرد
خدا آن شب سخن می گفت با صوت یداللهی
خدا پیش محمد(ص) دست خود را داشت رو می کرد
خدا مشغول خلقت بود دنیا را همان موقع
علی در مسجد حنانه کفشش را رفو می کرد
نفهمیدیم مولا را... نفهمیدیم بعد از جنگ
علی شمشیر را با اشک هایش شست و شو می کرد
اگر او یازده تن را به جای خود نمی آورد
چگونه با نبود او زمین یک عمر خو می کرد
یاعلی مدد
فدک در تصرف پیامبر خدا
شاید مسلمین خود را در فدک و درآمد آن شریک می‌دانستند و بعضی می‌گفتند فدک را به اسلام داده‌اند، نه به شخص رسول خدا! لذا خداوند برای جلوگیری از این احتمال این آیه را نازل فرمود که:
و ما افآء الله علی رسوله منهم فما او جفتم علیه من خیل و لا رکاب و لکن الله یسلط رسله علی من یشاء و الله علی کل شی‌ء قدیر ما افآء الله علی رسوله من اهل القری فلله و لرسوله و لذی القربی...) سوره حشر
آنچه را که خداوند به پیامبرش بهره داده و شا مسلمین برای آن زحمتی نکشیده شمشیر و نیزه و تاخت و تازی به کار نبرده‌اید متعلق به رسول است و خداوند مسلط می‌فرماید رسولانش را بر هر کس بخواهد و خدا بر هر چیزی دانا است. و آنچه که خدا از اموال کافران دیار کافران دیار به رسول خود غنیمت داد متعلق به خدا و رسول و خویشاوندان رسول است...
*فتح خیبر
علی بن ابی طالب (ع) می فرماید: «والله ما قلعت باب خیبر بقوة جسمانیة بل قلعتها بقوة ملکوتیه» یعنی به خدا سوگند که در خیبر را با نیروی بدنی نکندم بلکه آن را با نیروی ملکوتی و الهی از جای در آوردم (فضائل الخمسة، 2/325).
*مورخین می‌نویسند که فدک تا سال هفتم هجری در دست یهودیان بود و از درآمد آن را امرار معاش می‌کردند. اما در این سال بود که یهودیان قلعه‌های خیبر پیمان شکنی کردند. جنگی درگرفت اما سرانجام مسلمین پس از چند روز محاصره از فتح آن عاجز و درمانده شدند . اما چون رسول خدا مسلمین را در نبود علی علیه‌السلام قادر بر فتح ندید ، فرمود:
«لا عطین هذه الرایه غدا زجلا یفتح الله علی یدیه یجب الله و رسوله،
و یحبه الله رسوله ، لیس بفرار ».
حضرت آدم در کجای زمین فرود آمد؟
یک پاسخ :صفا و مروه است:
کوه صفا را از آن جهت به این نام خوانده اند که صفی الله، یعنی برگزیده خدا (حضرت آدم) بر آن فرود آمد و کوه مروه را از آن رو به این نام نامیده اند که مراة، یعنی زن (همسر حضرت آدم) بر آن فرود آمد.
فدک تا زمان وفات پیامبر(صلی الله علیه و اله) در دست حضرت فاطمه(سلام الله علیها) بود و افرادی به عنوان وکیل، کارگزار و کارگر در فدک کار می‌کردند.پس از واقعه سقیفه و به خلافت رسیدن ابوبکر، او اعلام کرد فدک ملک کسی نیست؛ از این رو آن را به نفع خلافت خود مصادره کرد.مالکیت فدک در دوران عمر و عثمان نیز به خاندان پیامبر(صلی الله علیه و اله) بازنگشت.
گفته شده است خلیفه اول علاوه بر فدک، باغ‌های هفتگانه (الحوائط السبعة) را از فاطمه گرفت. نقل شده این باغ‌ها اموال مُخیرق یهودی بود که اسلام آورد و وصیت کرد اگر در جنگ کشته شد، باغ‌هایش از آنِ پیامبر(صلی الله علیه و اله) باشد.وی در جنگ احد به شهادت رسید. پیامبر(صلی الله علیه و اله) نیز این هفت باغ را با فدک به زهرا بخشید.
